Zo’n vier en een half jaar geleden begon ik met hardlopen, omdat het me heerlijk leek om zomaar op een willekeurig moment eens een uur door het park te kunnen rennen. Die wens om een uur te kunnen rennen is langzaam maar zeker veranderd in een verslaving die me heeft geleid naar prestaties die ik mezelf niet voor mogelijk had gehouden.
Beginnen met hardlopen, dat heb ik bijna net zo vaak gedaan als stoppen met roken. Uiteindelijk is het me allebei gelukt.
Met de zwoele aanmoedigingen van Evy (Ik ben fier op u!) en de bijbehorende muziek in mijn oren door het Zuiderpark. De ene keer linksom, de andere keer rechtsom. Uiteindelijk bleek linksom mijn favoriete richting te zijn, in tegenstelling tot het gros van de andere hardlopers in het park.
Trots als een aap met 9 lullen toen ik voor het eerst een half uur achter elkaar kon hardlopen. Niet lang daarna kreeg ik het voor elkaar om het 5 kilometer achter elkaar vol te houden.
Na weer een serie lessen van zwoele Evy rende ik een paar weken juichend over straat: Ik had een uur hardgelopen!
Tijdens zomaar een loopje op zomaar een woensdag besloot ik even langs Haag Atletiek te gaan om te informeren of ik misschien met een loopgroep mee zou kunnen trainen. Sindsdien is het hard gegaan…van mijn eerste 10 kilometer binnen het uur, langs ineens een halve marathon zomaar in april 2013 naar de Rotterdam Marathon!
Inmiddels kun je me echt verslaafd noemen. Ik heb meer hardloopoutfits dan gewone kleren. Schoenen idem. Toen ik hoorde dat ik vader werd (onze zoon is op dit moment net een jaar oud), wist ik dat ik een hardloopbuggy ging kopen, om samen met ons kind kilometers te gaan maken. En nu begin ik er zelfs over te bloggen….
Maar buiten dat alles ben ik vooral meer gaan hardlopen. Dit jaar heb ik 3 marathons gelopen (Rotterdam, Loch Ness en Amsterdam) en afgelopen week heb ik besloten om mijn grootste uitdaging tot nu toe aan te gaan: In juli 2015 ga meedoen aan de Eiger Ultra Trail in Grindelwald, Zwitserland. 51 kilometer, onverhard, met ruim 3000 positieve hoogtemeters.
Volgens mij heb ik geen idee waar ik aan begin. Ik weet nog niet zo goed waar ik allemaal aan moet denken en hoe ik mezelf er precies klaar voor ga stomen. Dat is meteen de grootste reden voor het starten van deze blog: Ik wil graag schrijven over mijn “reis” naar deze ongelooflijke mooie loop. Want dat is het denk ik wel….
Niet miepen maar lopen 